تا اینجا اومدی یک فال هم بگیر

فال حافظ بگیرید فال واقعی خاطره از حافظ بنویس

وفا کنیم – منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن – غزل ۳۹۳ – ۴۵۸

۴۵۸ – وفا کنیم

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن     منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن
بهمی پرستی از آن نقش خود بر آب زدم     که تا خراب کنم نقش خود پرستیدم
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم   که در طریقت ما کافریست رنجیدن
به پیر میکده گفتم که چیست راه نجات     بخواست جام می وگفت راز پوشیدن
زخط یار بیاموز مهر با رخ خوب           که گرد عارض خوبان خوش است گردیدن
مراد دل زتماشای باغ عالم چیست           به دست مردم چشم از رخ تو گل چیدن
عنان به میکده خواهیم تافت زین مجلس     که وعظ بی عملان واجب است نشنیدن
به رحمت سر زلف تو واثقم ورنه           کشش چونبود از آن سوء چه سود کوشیدن
مبوس جزلب معشوق و جام می حافظ     که دست زهد فروشان خطاست بوسیدن
توضیحات :
شهره ( مشهور عالم ) منم ( این من می باشم = من هستم ) بد دیدن ( نگاه حرام ) نیالوده ام ( آغشته نکرده ام) می پرستی( باده نوش ) نقش بر آب ( کار بیهوده کار بی ثبات ) خود پرستیدن ( غرور ) مالمت ( سرزنش ) و( ولو ) خوش باشیم ( خرسندیم ) طریقت ( مسلک روش ) کافری ( کفر و ناسپاسی ) پیر میکده ( مرشد ) راز پوشیدن ( اسرار مردم را فاش نکردن ) خط یار ( سبزه چهره محبوب ) مهر ( عاشق شدن ) گرد عارض ( اطراف چهره و صورت ) مراد ( مقصود ) به دست مردم چشم ( بوسیله مردمک دیده ) از رخ توکل چیدن ( از گلزار چهره محبوب بهره بودن ) معنی بیت ۷( می خواهم از این مجلس روی بر تابم و به میخانه بروم زیرا نصیحت این و اعظان بی همل را بهتر است که نشنوم ) معنی بیت ۸( من به لطف و مرحمت سرزلف تو اعتماد دارم و امیدوار هستم زیرا اگر جازده ای از جانب معشوق نباشد کوشش عاشق بیچاره برای وصال بیهوده است )
نتیجه تفال :
۱-   همه می دانند شما تمام هم و غمت رسیدن به این نیت است و توه کافی به آن دارید پس انکار آن بی فایده می باشد بنابر این سعی کنید مقدمات لازم رو افی را برای رسیدن درست و منطقی به آن فراهم کنید تا در آینده پشیمان نشوید
۲-   مژده می دهم که این نیت حتماً عملی م یگردد و به خواسته خود می رسید به شرط آ»که با دقت فعالیت و سرعت عمل و مشورت با علامان و دانشمندان در این راه گام بردارید
۳-   آینده ای بسیار درخشان در انتظار شماست و زندگی خانواده یتان در حال تحول و دگرگوین است بطوریکه دوران نگرانیهایشان بر طرف شده و آغاز بهار شادی فرا رسیده است از جانب بنده به آنان تبریک بگویید
۴-   پدر و مادر حتی نزدیکان زیادی نگران جنابعالی هستند این در الی است که آ»ان از زیرکی و فتانت شما کاملاً آگاهی ندارند در چهره یتان نور موفقیت وجود دارد پس این امر را به آ»ها ثابت کن
۵-   فرزندم نماز فرصت عاشقانه زمین است کسی که نماز نمی خواهد عاشقی نمی داند زیرا در پشت نماز عارفانه هر ناخالصی پیداست هیچ گاه خود را ز ایمان وعرفان خالی مکن شما آتش فشانی از تلاش و کارخواهی بود
۶-   از طریق امواج رایانه و اینترنت پیامهای زیبایی دریافت می کنید آ»ها را جدی بگیرید اما مواظب باشید که فریب نخورید چون در این دوره جمادات هم فریبکار شدهاند چون انسان در آنها دخل و تصرف می کند
کمی بیشتر در خصوص غزل بدانید :
شرح غزل :
غزل ۳۹۳ 
وزن غزل: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
۱ منم که در شهر به عشق وعاشقی مشهورشده ام؛ ومنم که با بد دیدن چشم خود را آلوده نکرده ام- چشم خود را به گناه بد دیدن آلوده نکرده ام.
بد دیدن یعنی نگاهی از روی طمع و به قصد فریب و اغفال.
می گوید من با اینکه در شهر به عشق وجمال پرستی شهرت دارم،چشم خود را به گناه بد دیدن آلوده نکرده ام.با اینکه عشق ورزیدن من از راه چشم سر است،به فکر گناه آلوده نیست.
«بد دیدن» را می توان دیدن زشتی و معایب معنی کرد و در این صورت مفهوم بیت اینکه به دیدن زشتی و معایب دیگران چشم خود را نیالوده ام.
۲ محبت و وفا داری می کنیم،تحمل سرزنش می کنیم و آزرده نمی شویم؛زیرا رنجش از خلق در مذهب ما کفر به حساب می آید.
دنباله مضمون بیت قبلی است که گفت به می پرستی پناه برده ام تا از خود پرستی رها شوم.دراین بیت شکوه می کند که رفتار من مورد ملامت خلق واقع می شود، ولی ما ارادت خود را به دوستان از دست نمی دهیم،زندگی را هم به خوشی می گذرانیم، زیرا آنقدر گذشت و بزرگی داریم که مطلقا از کسی نرنجیم و نادانی را گناهشان به حساب نیاوریم.
علامه قزوینی[۱] یادآوری نموده اند که مصراع اول با اندک تصرفی با این مصراع سعدی یکی است:
قفا خورند و ملامت برند و خوش باشند                       شب فراق به امید بامداد وصال
۳ از پیر میکده پرسیدم راه رستگاری چیست؛جام می خواست و گفت راز پوشیدن.
می را پنهانی می خورده اند و بعضی خبر کشی می کردند و از کار آنها پرده بر می داشتند.
می گویند از پیر میکده راه نجات را پرسیدم و پیر با اشاره به جام می گوید راه این است که این گونه رازها پوشیده باند- هر کس مشغول کار خود باشد.
۴ مقصود دل از گردش و نگاه در باغ جهان چیست؛ [و جواب اینکه] با دست مردمک چشم از رخ تو گل چیدن.
می گوید منظور دل از گردش و تماشا در باغ جهان اینست که به وسیله ی مردمک چشم یعنی با نگاه از چهره ی تو محبوب زیبا روی متمتع گردد.
به تعبیر دیگر جهان باغ است و زیبایی گلی در این باغ ،وقصود دل تماشای گل این باغ ،بوئیدن و تمتع بردن از آن است.
یعنی مقصود انسان از زندگی لذت بردن از زیبایی است؛ و این معنی مستتر است که بقیه ی امور ناگزیر متعلق به آن و برای بقای وجود است تا بتوانند به این مقصود اصلی برسد؛ و این اوج بینش هنری است که انسان سراسر مفتون زیبایی باشد؛ جامعه تا حدی از جهت روابط ونیازهای مادی پیش رفته باشد که دیگر تمام توجه مردم به کار عشق و هنر معطوف شود.
اگر بخواهیم تعبیر عارفانه ای بر این اندازه جمال پرستی شاعر قائل شویم هیچ به از این نیست که توجیه استاد فروزانفر را در باب یکی بودن زیبایی انسان وخدا،یا معشوق زمینی وعرفانی نقل کنیم.در شرح بیت
پرتو حق است آن معشوق نیست                       خالق است آن گوئیا مخلوق نیست[۲]
می نویسد:«می توان گفت که «پرتو حق» محبت و عشق است،آنگاه در توجیه این بیت باید بگوییم که بنابر عقیده ی صوفیان ، ادراک حق به حسب ذات که حقیقت مطلق است هرگز برای بشر ممکن نیست.و تنها حق را در مظاهر می توان دید و بنابراین زن مظهر جمال و لطف خداست و آن دلربایی و حسن از آثار ظهور جمال لم یزلی است که در آن مظهر لطف آمیز جلوه گری می کند، اینگونه محبت را صوفیان «محبت آثاری» می نامند، مقابل محبت ذاتی که ناشی از ادراک حق ذات خود را به ذات خود….»[۳]
۵ از آن جهت با می پرستی نقش خود را بر آب زدم؛ که اثر خود پرستی را از میان ببرم.
نقش بر آب زدن مجازاً در پی کار محال رفتن و خیالات باطل داشتن است.اما این جا معنای حقیقی را از آن اراده کرده است. یعنی ، نقش وجود خود را در آب افکندم تا پاک شسته شود. ومآلاً این معنی به دست می آید که با گناه میخوارگی نقش شخصیت خود را شستم واز میان بردم.
می گویند بدین جهت شهرت به می پرستی را وسیله از میان رفتن نام نیک خود قرار دادم که دیگر نتوانم به دنبال زهد وتقوی که ملازم خودپرستی است بروم و به آن تظاهر کنم.چنین است که می پرستی آثار وعوارض خودپرستی را از وجود من زایل کرده است. و این نمودار ذوق و ملامتی شاعر است که از شهرت و نام نیک و قبول و تحسین خلق بیزاری می جوید.
۶ به شفقت سر زلف تو مطمئن هستم وگرنه؛ اگر کششی از سوی زلف تو نباشد،کوشیدن ما سودی ندارد.
وبه تعبیر عرفانی، تنها کوشیدن سالک کافی نیست، از جانب حق هم باید کششی وجود داشته باشد.
۷ ازاین مجلس به سوی میکده باز می گردیم؛زیرا نشنیدن وعظ آنها که خود به آن عمل نمی کنند واجب است.
عنان تافتن: بر گشتن، رو گردان شدن.
۸ مهرورزی با چهره ی زیبا را از موی صورت یار بیاموز؛زیرا دور چهره ی خوبان گردین لذت بخش است.
دور چیزی گردیدن: یعنی اطراف آن گشتن و مجازاً به معنای اظهار محبت کردن و تصدق شدن است.
می گوید عشق با روی زیبا را از چهره ی یار بیاموز زیرا این خط دور چهره ی او می گردد،واز این دور گردیدن معنی مجازی آن را که تصدق شدن است اراده کرده است.
پس مقصود اینکه فدا شدن در راه معشوق را از خط چهره ی یار بیاموز.
۹ حافظ غیر از لب معشوق ولب جام شراب چیزی دیگر مبوس؛ زیرا بوسیدن دست آنها که به زهد و تقوی تفاخر می کنند،خطاست.
————————————————————————————–
[۱] قزوینی….«بعضی تضمین های حافظ»،یادگار،س ۱ ، ش ۹، ص ۶۶.
[۲] مولوی…..مثنوی….. ص ۱۲۱
[۳]فروزانفر….شرح مثنوی شریف…. ص ۱۰۳۵.
غزل به قلم علامه قزوینی :
منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن منم که دیده نیالودم به بد دیدن
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم که در طریقت ما کافریست رنجیدن
به پیر میکده گفتم که چیست راه نجات بخواست جام می و گفت عیب پوشیدن
مراد دل ز تماشای باغ عالم چیست به دست مردم چشم از رخ تو گل چیدن
به می پرستی از آن نقش خود زدم بر آب که تا خراب کنم نقش خود پرستیدن
به رحمت سر زلف تو واثقم ور نه کشش چو نبود از آن سو چه سود کوشیدن
عنان به میکده خواهیم تافت زین مجلس که وعظ بی عملان واجب است نشنیدن
ز خط یار بیاموز مهر با رخ خوب که گرد عارض خوبان خوش است گردیدن
مبوس جز لب ساقی و جام می حافظ که دست زهدفروشان خطاست بوسیدن
غزل به قلم شاملو : 
غزل به قلم الهی قمشه ای :
غزل به قلم عطاری کرمانی :
منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن     منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن
بهمی پرستی از آن نقش خود بر آب زدم     که تا خراب کنم نقش خود پرستیدم
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم   که در طریقت ما کافریست رنجیدن
به پیر میکده گفتم که چیست راه نجات     بخواست جام می وگفت راز پوشیدن
زخط یار بیاموز مهر با رخ خوب           که گرد عارض خوبان خوش است گردیدن
مراد دل زتماشای باغ عالم چیست           به دست مردم چشم از رخ تو گل چیدن
عنان به میکده خواهیم تافت زین مجلس     که وعظ بی عملان واجب است نشنیدن
به رحمت سر زلف تو واثقم ورنه           کشش چونبود از آن سوء چه سود کوشیدن
مبوس جزلب معشوق و جام می حافظ     که دست زهد فروشان خطاست بوسیدن
غزل را بشنوید :
کلیپ های مرتبت با غزل :
برچسب ها

۶ دیدگاه

  1. بله 🥰همش درست هست 😁❤️پیشنهاد میکنم به نیت کاملا از ته دل فال بگیرید برا منم حرفی رو زده بود که در نیت کرده بودم عالی و درجه یک ❤️👌😍

  2. خدایاشکرت بابت همه هستی ونیستیت انشاالله ک نیت همه براورده بشه مال من درست بود همونی ک نیت کردم اورد برام دعاکنید تابه خاسته هام برسم .

  3. حافظ همیشه منو امیدوارمیکنه
    دعا کنید زندگیم بهم نخوره شوهرم منو ببخشه تو این چند روزه تماس بگیره
    دعام کنید
    من زندگی بدون اون نمیخوام
    من دنبال مردن بااونم

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا
بستن